…Ξέρω πως στο ημερολόγιο γράφουμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τα μυστικά μας που θέλουμε να τα κρατήσουμε κρυφά και να μην τα μάθει κανείς. Το κρύβουμε βαθιά σ’ ένα συρτάρι και κανείς δεν πρέπει να διαβάσει τις σελίδες του, γιατί είναι ένα προσωπικό του θέμα.
Εγώ όμως θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας και να σας διηγηθώ μέσα από αυτό την περιπέτεια και τις δυσκολίες που πέρασε η οικογένειά μου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που βασανίζει όλους τους Έλληνες…
Θα ξετυλίξουμε μαζί μέσα από το ημερολόγιό μου το κουβάρι της αγωνίας που πέρασα όλο αυτό το διάστημα…
Όλα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2013.
Τότε είναι που γράφω στο ημερολόγιό μου τα παρακάτω…
14-3-2013 Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είμαι πολύ στεναχωρημένη, γιατί είδα τους γονείς μου προβληματισμένους να συζητούν. Δυστυχώς η εταιρία που δούλευε ο πατέρας μου έκλεισε. Μετά από δεκαπέντε χρόνια δουλειάς ο πατέρας μου έμεινε άνεργος. Η μητέρα μου δουλεύει εδώ και πέντε μήνες χωρίς να πληρώνεται. Ο εργοδότης της είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Αναγκάστηκε να απολύσει το μισό προσωπικό της επιχείρησης και το υπόλοιπο δεν μπορεί να το πληρώσει.
Σαν κεραυνός έπεσε στο σπίτι μας η απόλυση του μπαμπά μου. Εγώ και ο μικρός μου αδελφός, ο Βασίλης, πηγαίνουμε αγγλικά και οι γονείς μου με δυσκολία πληρώνουν τα δίδακτρα. Αναρωτιέμαι τώρα που δεν θα έχουμε καθόλου χρήματα πώς θα πληρώσουμε τα αγγλικά μας. Θα μπορούσαμε ίσως να τα σταματήσουμε. Εγώ θέλω να διαβάζω μόνη μου, αλλά ο αδελφός μου;
Η μαμά μου έκλεισε την πόρτα της κουζίνας και μας έστειλε στο δωμάτιό μας να διαβάσουμε. Ξέρω ότι το έκανε για να μην τους ακούμε και στενοχωριόμαστε.
Αγαπητό μου ημερολόγιο, θα σε αφήσω για σήμερα, γιατί ο αδελφός μου θέλει να τον βοηθήσω στα μαθήματά του.
15-3-2013
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Ο πατέρας μου είναι πολύ στενοχωρημένος. Δεν ξέρει τι να κάνει. Σήμερα το πρωί πήγε στην τράπεζα και πήρε τις τελευταίες μας οικονομίες για να πληρώσει τους λογαριασμούς που μαζεύτηκαν. Έπρεπε να αγοράσει και πετρέλαιο γιατί έχει ακόμη κρύο. Ευτυχώς που έρχεται η άνοιξη και θα κάνει ζέστη. Μακάρι να μπορούσα να τους βοηθήσω. Κάνουμε πολλή οικονομία στο σπίτι για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα και στο ρεύμα, στο νερό, στη θέρμανση ακόμη και στο φαγητό μας.
Σήμερα ήταν πραγματικά μια πολύ δύσκολη μέρα. Καληνύχτα, αγαπητό μου ημερολόγιο. Ελπίζω αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα.
20-3-2013
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Οι μέρες περνούν και τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα για την οικογένειά μου.
Το μεσημέρι άκουσα τον πατέρα μου να μιλάει στο τηλέφωνο με τον φίλο του τον κύριο Γιάννη: «Δεν πάει άλλο, Γιάννη μου, η μόνη λύση είναι η Γερμανία», είπε και πολύ αναστατωμένος χαιρέτισε τον φίλο του και έκλεισε το τηλέφωνο. Μετά μιλούσαν με την μαμά για πολλή ώρα. Το βράδυ οι γονείς μου μας ανακοίνωσαν πως σκέφτονται πολύ σοβαρά να μετακομίσουμε οικογενειακώς στη Γερμανία. Στην Στουτγάρδη έχει πολλούς γνωστούς που θα μας βοηθήσουν να βρούμε δουλειά.«Θα βελτιώσω τα Γερμανικά μου και εσείς θα συνεχίσετε εκεί σε ελληνικό σχολείο και σε γερμανικό για να μάθετε τη γλώσσα.»
Ο αδελφός μου δεν κατάλαβε και πολλά. Άρχισε να χοροπηδάει από τη χαρά του. «Γιούπι! Θα πάμε στην Γερμανία όπως η φίλη μου η Χριστίνα!»
Εγώ ξαφνιάστηκα πολύ και άρχισα να κλαίω. Σκέφτηκα τους φίλους και συμμαθητές μου, το σχολείο μου, τη δασκάλα. Το μυαλό μου πήγε στην αγαπημένη μου γιαγιά. «Πώς θα έμενε μόνη της;». «Μα στην Γερμανία έχει πολύ κρύο...» ψιθύρισα. «Δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα. Δεν θέλω να αποχωριστώ την άνοιξη, το φθινόπωρο, το καλοκαίρι και ειδικά το καλοκαίρι της Ελλάδας.»
Ζούσαμε τόσο ήσυχα και ωραία και ξαφνικά όλα άλλαξαν λες και γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω μου. Κλαίγοντας έφυγα και κλείστηκα στο δωμάτιό μου. Ξαφνικά ένιωσα πόσο πολύ αγαπώ τη γιαγιά μου, το σπίτι μας, το καταφύγιό μου, το δωμάτιό μου. Οι βόλτες με τις φίλες μου στο κέντρο της πόλης μας, τα ξένοιαστα καλοκαίρια. «Πώς θα τα αποχωριστώ όλα αυτά;»
Είμαι πολύ λυπημένη. Καληνύχτα αγαπητό μου ημερολόγιο.
Μαρία
25-3-2013
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Το θέμα για τη Γερμανία δεν ξανασυζητήθηκε. Οι γονείς μου είναι πολύ στεναχωρημένοι. Ο πατέρας μου ψάχνει για δουλειά κάθε μέρα. Ευτυχώς η γιαγιά μου μας βοηθάει με τη σύνταξή της. Όλοι προσπαθούμε να κάνουμε οικονομία και να και να μην ξοδεύουμε χρήματα!
Ακόμη και στο σχολείο εγώ και ο αδερφός μου δεν αγοράζουμε τίποτα από το κυλικείο. Παίρνουμε φαγητό από το σπίτι που μας ετοιμάζει η γιαγιά.
Μακάρι να ήμουν πιο μεγάλη και να μπορούσα να βοηθήσω τους γονείς μου.
1-4-2013
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Μου φαίνονται σαν ψέματα όλα αυτά που περνάμε. Ο μπαμπάς είπε πως αν δεν βρεθεί δουλειά μέχρι το καλοκαίρι θα αναγκαστούμε να φύγουμε στη Γερμανία όλοι μαζί. Εμείς τα παιδιά θα πάμε σχολείο εκεί. Ήδη έχει μιλήσει με φίλους του για δουλειά και σπίτι.
Εύχομαι όμως όλα να αλλάξουν γιατί το καλοκαίρι πλησιάζει και η περιοχή μας δέχεται πολλούς τουρίστες. Πιστεύω πως κάποια δουλειά θα βρεθεί και για τον μπαμπά μου.
Δεν θέλω να αναγκαστούμε να φύγουμε από την όμορφη πόλη μας. Συγκινούμαι όταν σκέφτομαι τις οικογενειακές μας εκδρομές στο βουνό και στη θάλασσα. Σκέφτομαι πως η πατρίδα μου είναι από τις πιο όμορφες στον κόσμο και δεν θέλω να την αποχωριστώ.
Θέλω εδώ να τελειώσω το σχολείο, να σπουδάσω και να δουλέψω…
Το όνειρό μου είναι να γίνω γιατρός…
Καληνύχτα, αγαπητό μου ημερολόγιο.
Μαρία
1-5-2013
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη. Ο μπαμπάς μου μας ανακοίνωσε πως βρήκε δουλειά σ’ ένα ξενοδοχείο που άνοιξε πρόσφατα. Ο μπαμπάς θα αναλάβει τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Θα εργάζεται για έξι μήνες όσο δηλαδή διαρκεί η τουριστική περίοδος. Ο μισθός του θα είναι πολύ καλός. Βέβαια, μας είπε πως θα δουλεύει πολλές ώρες χωρίς διακοπή τα Σαββατοκύριακα και δεν θα τον βλέπουμε πολύ. Χαρήκαμε όλοι πάρα πολύ με τα ευχάριστα νέα και πήραμε τηλέφωνο και στη γιαγιά. Η χαρά μου έγινε μεγαλύτερη όταν η μητέρα μου μας ανακοίνωσε τα δικά της νέα. Το μαγαζί που δουλεύει πάει καλύτερα, ο εργοδότης υποσχέθηκε πως τις επόμενες μέρες κιόλας θα πληρώσει στους υπαλλήλους κάποιους από τους μισθούς που οφείλει.
Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Χαίρομαι που δεν θα αναγκαστούμε να φύγουμε στη Γερμανία προς το παρόν και που οι γονείς μου είναι επιτέλους αισιόδοξοι.
Αγαπητό ημερολόγιο,
σ’ ευχαριστώ για τη συντροφιά όλο αυτό το διάστημα που ήμουν πολύ θλιμμένη. Από δω και πέρα με άλλη δύναμη θα πηγαίνω στο σχολείο μου και θα διαβάζω για να κατακτήσω τους στόχους μου.
Σ’ αφήνω, αγαπητό μου ημερολόγιο.
Η Αλεξάνδρα Δημολιού είναι μαθήτρια της Ε΄ Δημοτικού. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιουλίου του 2003.
Ζει μόνιμα με την οικογένειά της στην Κατερίνη και φοιτά στο 3ο Δημοτικό σχολείο της πόλης. Της αρέσουν οι ξένες γλώσσες, ο χορός και το διάβασμα.
Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας "Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ"
Ψηφιακό αρχείο του Ηλεκτρονικού Διαγωνισμού Διηγήματος
Καπνικός Σταθμός Κατερίνης